Dag 8 : Chitina - McCarthy/Kennicott

woensdag 15 juli 2015

Na een heerlijk ontbijt in ons hotel vertrekken we om 8 u 30' richting Chitina Airport.

De zon schijnt en er is maar een lichte bewolking.

Het is bijna niet te geloven maar de hoge toppen van de Wrangell Mountains zijn ook deze ochtend prima te zien. Zelfs nog wat beter dan gisteren.

We zijn veel te vroeg (het is maar 5 minuutjes rijden) dus verkennen we de "luchthaven" een beetje.

Landingsbaan

Luchthavengebouw ;-)

Even voor 9 u landt ons vliegtuig. Eigenlijk zijn er 2, ze komen al uit McCarthy. Er zijn 10 passagiers die mooi over de 2 toestellen verdeeld worden. Ook de bagage wordt verdeeld en zo zal onze bagage met het andere toestel naar McCarthy vliegen.

Wrangell Mountain Air heeft dit allemaal mooi geregeld.

Inchecken gebeurt ... niet. Gaan jullie naar McCarthy? Ja. OK stap dan maar in.

Sander en ik krijgen de achterste zetels. Iets minder beenruimte maar beter zicht om te fotograferen. De steun van de vleugel staat dan niet in je zicht.

Om 9 u 07' vertrekken we naar McCarthy in het Wrangell St Elias National Park.

(moeilijk bereikbaar: ofwel met de bus, ofwel per vliegtuig, ofwel via de McCarthy Road, een onverharde weg waar je van de verhuurmaatschappij niet met de huurauto mag komen)

Met zijn oppervlakte van 53.321 km², is Wrangell St Elias het grootste nationale park van de Verenigde Staten. Het NP is groter dan Zwitserland en 6x groter dan Yellowstone NP.
Het landschap wordt gevormd door (meestal inactieve) vulkanen, bergen, gletsjers en rivieren.
Mount Wrangell (14.163 feet) barstte het laatst uit en Mount Blackburn is de hoogste, 16.390 feet.

In het centrum van het park ligt het stadje Kennicott en het naburige McCarthy.

In Kennicott bevond zich een van de rijkste kopermijnen ter wereld tussen 1903 en 1938. Je kan er nog de oude gebouwen bezoeken.

Begin McCarthy Road met fishwheels

Castle Rock

Flightseeing

Kennicott Glacier

Root Glacier

De zichten zijn fantastisch! De piloot vliegt nog een rondje over de Root Glacier.
We kunnen mooi de Kennecott Mine zien (neen geen typefout, gletsjer en stadje zijn Kennicott, de kopermijn is Kennecott).

Hier een zicht op het stadje McCarthy.

McCarthy Airport

Vanaf de airstrip kan je naar McCarthy of Kennicott met shuttle busjes. Wij worden naar McCarthy gebracht omdat we logeren in het Ma Johnson Hotel.

We droppen onze bagage in het hotel en worden er hartelijk onthaald. Het voelt een beetje als thuis komen en al helemaal als Chris ons komt begroeten met een superdikke knuffel en zegt: Welcome Home.

Vandaag willen we nog naar Kennicott. De shuttle komt pas over 20'. Dat geeft ons nog wat tijd om broodjes voor de komende 2 dagen te gaan bestellen en om enkele foto's te maken.

Ma Johnson Hotel

Main Street McCarthy

We wandelen nog wat verder tot aan de rivier die achter het stadje stroomt.

Wanneer we richting shuttle wandelen, meen ik Rudi en zijn zoon Tomas te herkennen (ze zaten ooit in een reportage over drones bij, ik denk, Koppen). Het zijn Belgen die ik ook via het Alles Amerika forum ken. Ik twijfel even maar het zou al te belachelijk zijn om niets te zeggen. En ja hoor, ze zijn het. We praten even bij over onze ervaringen. Hoe tof, zo'n ontmoeting met landgenoten zo ver weg van de bewoonde wereld.

Tijd voor onze bus, enfin, de volgende bus want door de ontmoeting hebben we de vorige bewust gemist.
De shuttlebus zet ons af in Kennicott.

Als eerste gaan we onze activiteiten voor de volgende 2 dagen vastleggen bij St Elias Alpine Guides.

In de lodge hier kan je vanaf 12 u iets eten. Dat geeft ons nog de kans om naar het visitor center te gaan. Dat is ondergebracht in 1 van de oude mijngebouwen.

We krijgen er nog wat info over wandelingen die mogelijk zijn.

Tegen 12 u gaan we naar de Kennicott Glacier Lodge om iets te eten.
En wie zit daar op het terras? Rudi en Tomas.
We zetten ons erbij en kletsen tijdens de lunch heel wat af over hun en onze avonturen. Het lijkt of we elkaar al jaren kennen. Zij vliegen vandaag terug naar Chitina dus rond 13 u 30' nemen we afscheid.
Het is een erg aangename ontmoeting.

De mijngebouwen zelf bezoeken we dit jaar niet (hebben we vorig jaar al uitgebreid gedaan) maar we willen helemaal rond de gebouwen wandelen.

Eerst lopen we tussen de onderste mijngebouwen door.

Daarna klimt het pad tot achter de bovenste mijngebouwen. De totale hoogte omvat 14 verdiepingen. De uitzichten zijn fenomenaal.

Wat verder kom je in Silk Stocking Row, huisjes waar de verantwoordelijken woonden (zo genoemd o'dat hun vrouwen zijden kousen konden kopen). Een erg aangename wandeling, na 45' zijn we terug bij de lodge.

En dan nemen we een, achteraf bekeken, domme beslissing.

We wandelen van Kennicott naar McCarthy via het Wagon Trail, iets van 8 km. Het is niet echt een moeilijke wandeling want je daalt voortdurend. Maar je hebt totaal geen zicht. Het pad loopt helemaal in het bos. Niet onaangenaam maar we missen de panorama's. Onderweg komen we langs een oud kerkhof.

Net voor McCarthy verlaat je het bos en kan je naar de voet van de gletsjer (in het Engels 'toe of the glacier'). Dat is dan weer wel mooi.

Kennicott Glacier met helemaal in de verte de Kennecott Mine

Op de voorgrond Alaska Cotton (wordt ook soms Einstein Hair genoemd)

Langsheen de weg zie je her en der nog resten van de oude spoorlijn Kennicott-Cordova.

Bij de afslag naar McCarthy hangt een berenhuid in de schuur bij het Tony Zak Community Center.

Voor avondeten gaan we naar The Potato (Roadside Potatohead). De uitbaters zijn hele vriendelijke jonge mensen. De gewone burgers zijn op, dus beslissen we om een Salmon Burger te eten. Overheerlijk!

's Avonds werk ik de blog bij op het terras van het hotel. Met vertraging dus het verslag van gisteren en mooi op tijd het verslag van vandaag.
Nog enkele leuke gesprekken met andere hotelgasten en wat bijpraten met Chris. Top avond!

Ik kruip zo dadelijk in mijn bedje zodat ik uitgerust ben voor morgen.

Afgelegde km: 8 km
Het weer: zon en wolken, 2 lichte buitjes, namiddag tot 21 °C
Hotel: Mc Carthy Lodge - Ma Johnson's Hotel - McCarthy