Vandaag wordt hoofdzakelijk een rijdag.
We gunnen ons een beetje meer slaap. Om 9 u 30' starten we de auto.
In Wasilla is het licht bewolkt maar boven de bergen hangen dikke wolken. En dat is nu net waar we naartoe willen. Via de Wasilla-Fishhook Road rijden we naar Hatcher Pass.
Hier ligt ook Independence Mine State Historical Park. De eerste claim gebeurde in 1906 door Robert Lee Hatcher. Er werd in totaal voor meer dan 6 miljoen $ aan goud gevonden hier.
Dit jaar bezoeken we de mijn niet, we willen enkel genieten van de panorama's maar dat valt wat tegen.
Wanneer we bij de Glenn Highway zijn, ligt er even verder een punt waar je een mooi zicht hebt op de Matanuska River. Het krioelt er van de zwaluwen. Die hebben hun nesten in de klif gemaakt. Het zijn zo'n snelle jongens dat we er niet een op de foto krijgen.
Er is bijna geen mogelijkheid om iemand in te halen. Uitgerekend op dit stuk rijdt er een auto voor ons die maar 30 mijl per uur rijdt (48 km/u) hoewel je hier 55 mag (80 km/u). Zeer irritant. Het lijkt wel alsof de chauffeur zijn voet aan het rempedaal is vastgeplakt.
We zijn dan ook erg blij dat wij in de berm een mama eland met 2 jongen zien staan. Door deze fotostop krijgt onze voorligger wat voorsprong.
Helaas hebben we hem al snel weer bijgehaald.
Maar bij het fotopunt vanwaar je zicht hebt op de Matanuska Glacier spelen we hem definitief kwijt. Hier zijn 2 rijstroken in elke richting en mag je sneller rijden.
De Matanuska Glacier is 27 mijl lang en 4 mijl breed aan de voet.
Inmiddels is het 13 u 15' en we hebben honger ! Dus we stoppen bij Grandview Cafe in Glacier View.
Vorig jaar maakten we al kennis met de vriendelijke mensen van dit restaurant en bovendien serveren ze lekker eten.
Langsheen de Glenn Highway wordt je verwend met enkele indrukwekkende zichten.
Bergen bij Sheep Mountain (noord zijde van highway)
Chugach Mountains
Nelchina Glacier
Eindeloos uitzicht
Deze berg is 3.661 m hoog maar haalt daarmee de top 15 van hoogste toppen in Noord-Amerika niet.
(wist-je-datje: de eerste beklimmer van Mount Drum was Heinrich Harrer, zelfde man als in de film Seven Years in Tibet)
Naarmate we Glennallen naderen, wordt het zicht nog mooier.
Glennallen zelf stelt niet zoveel voor. Het stadje is gelegen aan de kruising van 2 grote wegen. Daarom vind je er enkele winkeltjes en een tankstation. We tanken er onze auto nog eens vol.
Vanaf hier nemen we de Richardson Highway.
Bij het eerste uitzichtpunt op de bergen van Wrangell St Elias NP moeten we vaststellen dat ze weer allemaal achter wolken verborgen zitten. Ook Mount Drum die we nog geen kwartier geleden zo goed konden zien.
In het Wrangell St Elias NP and Preserve Visitor Center bekijken we de displays binnen en buiten.
Binnen kijken we ook naar een film over het nationaal park en tekenen we het gastenboek (waarin we de naam van 2 andere Belgen terugvinden die hier enkele dagen geleden ook waren).
Buiten staat er onder andere een fishwheel. Dit wordt tijdens de zalmtrek in de rivieren geplaatst. Door het stromende water draait het rond als een wiel en worden de vissen als het ware opgeschept. De vissen belanden in een opvangbak die elke dag door de eigenaar geleegd wordt.
Er zijn ook enkele wandelpaden naar viewpoints en rarara? Daar staat Mount Drum weer te blinken in de zon, wel met nog veel wolken rondom.
Eenmaal op de Edgerton Highway zien we dat de bergen achter wel erg zware wolken verborgen zitten.
Maar hoe meer we Chitina naderen, hoe beter het zicht word. Naast Mount Drum komt ook Mount Wrangell aan de horizon staan.
Mount Wrangell (4317 m hoog, actieve vulkaan vandaar heeft hij een sneeuwvrije top)
Beide reuzen op 1 kiekje (in het midden Mt Wrangell, links Mt Drum)
Het is bijna 18 u en onze eindbestemming van de dag is bereikt. Het piepkleine stadje Chitina.
Het stadje ontstond in 1910 toen hier een spoorweg werd aangelegd om het kopererts van Kennecott Copper Mines naar de haven van Cordova te brengen. Ooit woonden hier 1000den mensen, vandaag 105.
Zelfde routine als gisteren: inchecken bij het hotel en eten.
Bereik voor de gsm is er niet (zoals wel op meerdere plaatsen in Alaska) maar de wifi doet het uitstekend.
Na het eten maken we onze rugzakken in orde voor morgen. We moeten voor 3 dagen bagage meenemen maar het mag niet te veel wegen (en liefst in tassen uit zacht materiaal). Een moeilijke oefening gezien ons wandelgerief en wat energy food mee moet. Maar missie geslaagd.
Het is nog mooi buiten dus besluiten we om richting Copper River te gaan. Hier zouden eagles te zien zijn. Probleem is dat we dan over de McCarthy Road moeten (en dat mag eigenlijk niet van de verhuurmaatschappij). Nu ja, een klein stukje zal wel geen kwaad kunnen.
Van zodra we door de smalle doorgang zijn, kunnen we de bergen van daarstraks nog beter zien.
Werkelijk schitterend.
Bij de rivier zien we de fishwheels liggen, sommigen in het water, anderen op het droge.
Meteen heeft Sander een Amerikaanse zeearend gespot.
We speuren het strand af maar kunnen er geen meer vinden.
Op de terugweg zie ik vanop de brug op de andere oever iets bewegen. Nog een eagle. Sander stapt onmiddellijk uit en ik ga de auto net over de brug parkeren.
Wat we dan zien, hadden we nooit kunnen verwachten.
Er zitten 8 eagles op de zandbanken en soms vliegen ze rond. Een echte show, vlak voor onze ogen.
(wel net iets te ver voor goede foto's)
Wat was dit weer een fijne dag met aan het eind een echte apotheose.
Het weer: eerst licht bewolkt en daarna steeds mooier weer, 21 °C in Chitina
Hotel: Gilpatrick's Hotel - Chitina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten